نگار (نام مستعار) 19 سال دارد، حدود 3 سال است که اختلال دوقطبی در او تشخیص داده شده است اما او تاکنون تحت درمان قرار نگرفته است. که یکی از دلایلش را هزینه بالای آن میداند. او عقیده دارد بدون درمان هم میشود زندگی کرد، و می گوید: “خوشحالم که این بیماری رو دارم وقتهایی شده زمانی که حالم بد بوده ولی نقاشی های خیلی عجیب کشیدم عجیب از نظر تکنیک…”

او درباره ی چگونگی برخورد با علائمش می گوید:

تو مواقع ناراحتیم سعی کردم به لحظاتی فکر کنم که مثبتم و به چیزهای مثبت دقت بیشتری کنم ، به زور اهنگ شاد گوش کنم، با دوستانم برم بیرون و …

او درباره ی وضعیت شغلی اش می گوید:

خیلی به مشکل خوردم؛ من شغلم طراحی تبلیغاتی و گرافیکه.. نمیتونم جایی استخدام بشم چندبار یا اخراج شدم یا استعفا دادم بایدپروژه ای کار کنم‌‌که خب خیلی کم پیدا میشه!

او می گوید که بسیار زیاد افکار خودکشی داشته است و درباره ی شیوه ی برخودش با افکار خودکشی می گوید:

سعی کردم وسایلی که میشه باهاش خودکشی کرد رو جلوردستم نزارم

بیدار نمونم.. با کسایی که باعث میشن فکر کنم بیخاصیتم و نبودنم بهتره در ارتباط نباشم

او درباره ی تاثیر اختلال دوقطبی بر روابط جنسی و عاطفی اش می گوید:

تابه حال که توی روابطم از لحاظ جنسی به مشکل نخورده ام اما از نظر عاطفی بله

او درباره ی پذیرش خانواده و اهمیت آن می گوید:

مادرم خیلی در این راه همراهیم کرده ودرک کرده خیلی مهمه تو هر موقعینی خانواده بدونه کار درست چیه ، و بدترش نکنه

او به خانواده افراد دارای اختلال دوقطبی توصیه می کند:

اطلاعات جمع کنن درباره این بیماری و درک کنن که احساساتشون دست خودشون نیست

او درباره ی تاثیر وبسایت بایپویار و پیج ها و کانال های وابسته به آن (بایپویار، بلوبری مگ، بنفش بری) می گوید:

خیلی زیاد خوشحالم که تنها نیستم ،و بهتر موقعیت هامو احساساتمو کنترل کنم

او برای دیگر افراد دارای اختلال دوقطبی که اکنون ناامید هستند می گوید:

ورق بر میگرده

شما هم می توانید سرگذشت خود را برای ما ارسال کنید؛

خیلی ساده است کافی است به این صفحه بروید و به سوالات پاسخ دهید.